OTMA

Z powodu swej samotności i izolacji od świata zewnętrznego, cztery córki Mikołaja Drugiego były sobie niezwykle bliskie. Utworzyły nawet skrót OTMA, który pochodził od pierwszych liter ich imion. Najstarszą, Olgę, dzieliło pięć lat różnicy od najmłodszej Anastazji, ale wszystkie cztery dziewczęta były bardzo ze sobą zżyte. 


Najstarsza, Wielka księżna Olga najbardziej przypominała swojego ojca, tak z wyglądu jak i z charakteru. Urodziła się 15 listopada 1895 roku i jej narodziny były przyjęte przez carycę i cara z wielkim entuzjazmem. Olga od dziecka była niezwykle rezolutna, bystra i bardzo ciekawa świata. Z czasem wyrosła na mądrą, wrażliwą i emocjonalną osobę; bywała impulsywna i szorstka, ale miała złote serce i zawsze służyła pomocą innym. Jej najbliższym kompanem był ojciec, stosunek Olgi do matki bywał różny z powodu niezgodności ich charakterów. Olga uwielbiała czytać i pisała wiersze, prawdopodobnie orientowała się także w sytuacji politycznej swojego kraju. Olga cechowała się dużym altruizmem; bardzo źle reagowała na widok cierpienia i mocno przeżywała wszystkie złe wydarzenia. 

,, Nie posiadała tego niemalże mistycznego piękna swojej siostry, Tatiany Nikołajewny, ale z jej zadartym nosem, szerokimi roześmianymi ustami, błyszczącymi niebieskimi oczami 

miała w sobie urok, świeżość, niezwykłą aurę, która sprawiała, że nie można było się jej oprzeć''.

,,Miała piękne niebieskie oczy, wyrażały całą jej osobowość. Była prostolinijna, sprawiedliwa, prosta, oddana i miła. Bardzo łatwo się irytowała i bywała trochę szorstka. Była bardzo muzykalna, miała talent muzyczny. Sama komponowała."

Tatiana Nikołajewna Romanowa była z kolei oczkiem w głowie swojej matki. Tatiana urodziła się w czerwcu 1897 roku i już jako mała dziewczynka była opisywana jako niezwykle śliczna osóbka, o wielkich szafirowych oczach. Tatiana była niezwykle praktyczna, elegancka i opanowana; w przeciwieństwie do Olgi była skryta i niezbyt otwarta. Cechowała się natomiast wielką cierpliwością, zawsze była gotowa wysłużyć się rodzicom, a szczególnie swojej matce. Aleksandra Fiodorowna była dla swojej drugiej córki wielkim wzorem i obie rozumiały się jak nikt. Tatiana zawsze wyprzedzała życzenia swojej matki, odgadywała jej nastroje i myśli. Dziewczyna dbała także zawsze o odpowiednią prezencję, lubiła bale i towarzyskie spotkania. Tatiana bywała określana ,,prawdziwą córką imperatora" i mimo że nigdy nie wywyższała się z powodu swojej pozycji, była świadoma swoich obowiązków i spełniała je niekiedy chętniej niż Olga. 

,,Ciemnowłosa, blada, z szeroko rozstawionymi oczyma - nadawało to jej wyglądowi poetycki, niemal nieobecny wyraz, co nie pasowało jednak do jej charakteru".

,,Tatiana Nikołajewna miała zupełnie inny charakter. Mniej poważna od swojej starszej siostry, była także bardziej pozytywnie nastawiona do życia. Odznaczała się silną tendencją do dominowania, zaznaczania swojego zdania. Widziała i zauważała wszystko, i często dzieliła się spostrzeżeniami ze swoimi siostrami, które nazywały ją Gubernatorową ".

,,Jeśli Wielka Księżna Olga była uosobieniem kobiecości i wyjątkowego ciepła, to Wielka Księżna Tatiana uosabiała sobą coś wręcz przeciwnego - odwagę, energię i siłę. Nieco wyższa od swojej siostry, ale tak samo elegancka i smukła, okazała się twarda i wytrzymała. Jej charakter i wygląd, choć miękkie, cechowały się też ostrością i wyrazistością. Jej spojrzenie - wymowne i 

śmiałe. Witała się również typowo po męsku - uściskiem dłoni, patrząc prosto w oczy. "

,, Była opisywana jako wyniosła, ale ja nigdy nie znałam nikogo mniej wyniosłego. U Tatiany, podobnie jak u jej matki, nieśmiałość i zdystansowanie były uważane za butę, ale gdy tylko się  poznało Tatianę i zyskało jej zaufanie, ten dystans znikał i ujawniała się prawdziwa Tatiana. Była poetycką istotą, tęskniącą za ideałami i marzącą o wspaniałych przyjaźniach, które mogłaby zawrzeć". 

Maria Nikołajewna Romanowa, trzecia córka Aleksandry i Mikołaja, urodziła się 26 czerwca 1899, otrzymując swe imię po babce, matce Mikołaja Drugiego. Maria była nazywana aniołkiem przez swoją rodzinę, ponieważ zawsze zachowywała się grzecznie i nigdy nie sprawiała kłopotów. Była niezwykle wesołą, rozmowną i szczerą dziewczyną- uwielbiała ludzi i dzieci, zawsze szukała towarzystwa i zabawy. Nazywana przez swoje siostry Maszką, carewna miała śliczną, anielską buzię z dużymi niebieskimi oczami. Maria marzyła o prostym życiu, z mężem i dziećmi, lubiła flirtować z oficerami. Zawsze zachowywała pogodę ducha i była odważna, wspierając swoich rodziców podczas trudnych momentów uwięzienia.

,, Była cudowną dziewczyną, pełną ogromnej siły spokoju, i nigdy tak naprawdę nie uświadamiałam sobie, jak bardzo była pełna poświęcenia, aż do tych okropnych dni. Była nadzwyczajnie urodziwa, obdarzona klasycznym pięknem Romanowów, jej oczy były ciemno niebieskie, otoczone długimi rzęsami i miała gęste brązowe włosy. " 

,,Maria była tak wielkoduszna, że jej siostry nie miały problemu z wykorzystywaniem jej i nazywały ją małym grubym pieskiem. Dużo osób, które ją znały opowiadały o jej zamiłowaniu do słodyczy i o tym, jak lubiła czytać książki z miską pełną słodkości stojącą obok. Jej nauczyciele często opisywali ją jako inteligentną, ale niezwykle leniwą; Maria minimalnie się wysilała jeśli chodzi o naukę. Z drugiej strony rozwinęła w sobie talent do malowania i rysowania i była bardzo utalentowaną artystką." 

,, Z jej wielkimi, świetlistymi oczami, klasycznymi rysami i niespiesznymi ruchami, Maria była prawdziwym przykładem rosyjskiego piękna; najbardziej dobroduszna i bezpośrednia z sióstr, z ujmującymi cechami, które przyciągały do niej ludzi".

,, Maria Nikołajewna była trochę niższa niż Tatiana. Jej włosy były kręcone i jaśniejsze niż Tatiany. Jej oczy były ogromne, niebiesko-szare. Była najbardziej naturalna, szczera i dobroduszna. Uwielbiała dzieci i jeśli przypadkiem spotkała jakieś dziecko, było to dla niej przyjemnością opiekować się nim. 

Anastazja Nikołajewna Romanowa, najmłodsza z sióstr, i zarazem najsławniejsza, urodziła się w roku 1901. Była najżywszą i najbardziej skłonną do żartów wielką księżną, wielokrotnie bywała nawet niegrzeczna i złośliwa. Anastazja miała talent aktorski, była bystra i uważna w obserwowaniu otoczenia. Nie była szczególnie skłonna do nauki, była raczej leniwa, ale nie można było odmówić jej inteligencji i talentów artystycznych. Rozbrajała swoich nauczycieli dowcipem i charyzmą, chociaż bywała też niesforna. Anastazja miała dobre serce i wiele rzeczy przeżywała w środku, zakrywając prawdziwe emocje żartami i śmiechem. Umiała cieszyć się najdrobniejszymi rzeczami i zawsze starała się zachować dobry humor. Zdarzało jej się szokować swoje siostry zachowaniem, ale była zawsze oddana rodzinie i to właśnie ona podnosiła na duchu wszystkich dookoła w okresie uwięzienia. 

,,Anastazja Nikołajewna była autorką wszelkich psot, była dowcipna i zabawna, na lekcjach leniwa. Szybka i spostrzegawcza, z żywym poczuciem humoru, jako jedyna z sióstr nie wiedziała, co to nieśmiałość. Już jako dziecko używała sobie na staruszkach, siedzących z nią po sąsiedzku przy stole, racząc ich swymi zdumiewającymi uwagami."

,,Anastazja Nikołajewna była z kolei niezwykle szelmowska,można powiedzieć, typ dowcipnisia. Miała duże poczucie humoru, a jej przekomarzania zwykle trafiały w czuły punkt. Była raczej nieznośnym dzieckiem (enfant terrible), ale ta wada poprawiała  się razem z wiekiem. Była też bardzo leniwa, ale tak, jak potrafią być utalentowane dzieci. Miała wspaniały francuski akcent i odgrywała scenki z różnych sztuk z nadzwyczajnym talentem. Anastazja była pełna życia, a jej wesołość tak zaraźliwa, że niektórzy członkowie rodziny zaczęli nazywać ją ,,Promykiem", które to przezwisko miała jej matka na dworze angielskim".